مومن نباید کاری کند که دشمن به خاطر آن، نسبت به او طمع کند.
برخی هستند کاری با رنگ و لعاب دینی انجام می دهند و فکر می کنند که کارشان درست است.
ولی وقتی جوانب کارشان مورد بررسی قرار می گیرد و رفتار او با دید جهانی و نیز جامع گرایانه بررسی می شود متوجه می شویم که دشمن در حمایت از آن و نیز تعریف و تمجید از آن و بهره برداری از آن نهایت تلاش را می کندو به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به نفع خود و به ضرر امت اسلامی از آن سوء استفاده می کند.
این مومن فکر می کند کارش درست است. به تعبیر قرآن: "یحسبون انهم یحسنون صنعا[1]"
یعنی: گمان می کند آنچه انجام می دهد کارش درست است.
اما در نگاه انسان کاملی چون مولا امیر المومنین علیه السلام او ناخواسته در اردوی دشمن است و خود خبر ندارد.
حضرت درباره کار آنان می فرماید: "وفعلُکم یُطمع فیکم الأعداءُ[2]".
نکته:
قبل از هر کاری و هر موضع گیری بنگر ببین دشمن درباره کارت چه عکس العملی دارد آیا او از کارت بهره برداری می کند یا نه؟!
وقتی دشمن برکارت و رفتارت طمع کرده آن کار را تعطیل کن ولو ظاهر دینی داشته باشد.
نمونه این کارها که برخی انجام می دهند و دشمن در آنها طمع کرده است عبارتند از:
لعن علنی بزرگان اهل سنت، قمه زنی و...
