الأمالی للصدوق: ابْنُ مُوسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ هَارُونَ عَنِ الرُّویَانِیِّ عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ الْحَسَنِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی عَنْ آبَائِهِ قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع:
مَنْ رَضِیَ بِالْعَافِیَةِ مِمَّنْ دُونَهُ رُزِقَ السَّلَامَةَ مِمَّنْ فَوْقَهُ الْخَبَرَ.[1]
ترجمه:
آنکه به پاین دست خود نسبت به عافیتی که دارد راضی شود،سلاکتی از انچه در دست مافوق اوست روزیش می گردد.
نکته ها:
انسانها همیشه خود را با دیگران مقایسه می کنند وبا این کار تصمیمات خود را در چرخ تحول می گذارند.ما با مقایسه خود با آنچه دیگران دارند وآنچه ما داریم متأسفانه بدون توجه به عوافب بد آن زود رفتار خود را تغییر می دهیم.خدای حکیم با با توجه به ظرفیتهایی که انسانها دارند نعمتهایی را به آنها می دهد که در هم نوع دیگر اوآن نعمت وجو ندارد وبه برخی بهترین نعمت را با زیادی ویا کاستی آن داده است.
اگر انسان در مقایسه های خود به پایین دست خود بنگردخواهد ددید که برتری دارد ونیاز ندارد که برای رسیدن به بالاترین نعمتهااز چیزهای با ارزش خمد مثل عمر و...خرج کند.
کسی به فرو دست خود می نگرد از آسبیهای مفایسه با بالا دستان مصون می ماند.
انسان اگر خود را به بالا دست خود مقایسه کند ممکن است:
1-به مقدرات الهی راضی نگردد.
2- به بالادست خود حسادت ورزد.
3-برای رسیدن به نعمتی که در بالادست خود وجود دارد دست به جنایت بزند.
4- از رحمت خدا ناامید گردد
5- خود را بیازارد و...
انسان اگر خود را باپایین دست خود مقایسه کند :
1- خود را غرق در نعمت خدا می بیند.
2- احساس می کند که خداومد به ام توجه دارد.
3- امید به زندگی در او بیشتر می شود.
4- به دیگران حسادت نمی کند.
5- از آسیبهای مقایسه با بالا دست مصونمی ماند.
البته باید توجه داشت که مقایسه با انسانهای با تقوی وغبطه خوردن به حال انان وکوشش در رسید به مقامات آنها از بهترین مقایسه هاست وآسیب ندارد.
