رجب، ماه خداست؛ ماه پر برکتی است که اعمال بسیاری برای آن ذکر شده است. باید خود را در دریای زلالش بشوییم تا پاک شویم.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود:
هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودی خدا می شود و غضب الهی از او دور می گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته می شود.
اعمال ماه های رجب و شعبان، جهت آماده ساختن روح برای شرکت در میهمانی ماه مبارک رمضان می باشد.
برای درک عظمت ماه رمضان باید از قبل خود را آماده نمائیم.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود:
ماه رجب، ماه استغفار امت من است. پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.
اولین شب جمعه ماه رجب را لیلة الرغائب نامند. در این شب ملائک بر زمین نزول می کنند.
برای این شب عملی از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) ذکر شده است که فضیلت بسیاری دارد و بدین قرار است:
روز پنج شنبه اول آن ماه - در صورت امکان و بلا مانع بودن - روزه گرفته شود. چون شب جمعه شد ما بین نماز مغرب و عشاء دوازده رکعت نماز اقامه شود که هر دو رکعت به یک سلام ختم می شود و در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد، سه مرتبه سوره قدر، دوازده مرتبه سوره توحید خوانده شود. چون دوازده رکعت به اتمام رسید، هفتاد بار ذکر" اللهم صل علی محمد النبی الامی و علی آله" گفته شود. پس از آن در سجده هفتاد بار ذکر "سبوحٌ قدوسٌ رب الملائکة والروح" گفته شود. پس از سر برداشتن از سجده، هفتاد بار ذکر "رب اغفر وارحم و تجاوز عما تعلم انک انت العلی الاعظم" گفته شود. دوباره به سجده رفته و هفتاد مرتبه ذکر "سبوح قدوس رب الملائکة والروح" گفته شود. در اینجا می توان حاجت خود را از خدای متعال درخواست نمود. ان شاء الله به استجابت می رسد.
پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله) در فضیلت این نماز می فرماید:
کسی که این نماز را بخواند، شب اول قبرش خدای متعال ثواب این نماز را با زیباترین صورت و با روی گشاده و درخشان و با زبان فصیح به سویش می فرستد. پس او به آن فرد میگوید: ای حبیب من، بشارت بر تو باد که از هر شدت و سختی نجات یافتی.
میّت میپرسد تو کیستی؟ به خدا سوگند که من صورتی زیباتر از تو ندیدهام و کلامی شیرین تر از کلام تو نشنیدهام و بویی، بهتر از بوی تو نبوئیدهام. آن زیباروی پاسخ میدهد: من ثواب آن نمازی هستم که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال به جا آوردی. امشب به نزد او آمدهام تا حق تو را ادا کنم و مونس تنهایی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود و قیامت بر پا شود، من سایه بر سر تو خواهم افکند.
امید آن است که در پایان این نماز با فضیلت، محتاجان به دعا را فراموش نکنید و ما را نیز از دعای خیر خود محروم ننمایید.
" التماس دعا"
وقتی به برخی از مردم مسأله ای گفته می شود که طبق شریعت مقدس اسلام و مذهبه حقه شیعه است در جواب می گویند که نه ما آنچه خودمان دلمان می خواهد انجام می دهیم!
مثلا وقتی گفته می شود که نماز را به زبان فارسی نباید خواند می گویند که زبان عربی مال عربها است و من فارس هستم و با زبان فارسی راحت می توانم با خدا صحبت کنم!
یا وقتی می گوییم: خانم حجابت را مراعات کن خدای تعالی امر به پوشش و حجاب کرده و از زینت و آرایش برای نامحرمان نهی کرده است،می گوید:
«دلت پاک باشد» اینها مثل بچه ها یا برادران من هستم.
یا وقتی گفته می شود آقا خمس یا زکات جزو وظایف مالی است که به امرخدای تعالی بر افراد واجب شده است می گوید: نه من مالیات می دهم و اینها را شما از خود می گویید!
امثال این جوابها وادعا ها زیاد است.
مثلا شنیدم از دوستی که می گفت: دختر یکی از فامیلها وصیت کرد که بعد از مردنش جسد او را آتش زده و خاکسترش را بر رودخانه زرد و یا نیل بریزند. وقتی به او می گویند که این کار از منظر اسلام حرام است، می گوید: من اینگونه مردن را دوست دارم!
یا وقتی به طرف می گویی این برداشت شما از آیه قرآن مخالف با آیه دیگر است و مفسرین چنین تفسیری را قبول ندارند،می گوید: من هرچه خودم می فهمم را قبول دارم!
دلیل این سماجتهای افراد در برابر احکام الهی چیست؟
چرا فقط آنچه خود می خواهند را می پذیرند ولی آنچه مخالف طبعشان باشد را رد می کنند؟
جواب این سوالات یک کلمه است وآن «سرکشی در برابر معبود یکتا» است.
اینان اگر خدا را باور دارند باید «همه آنچه خدا می خواهد» را باور داشته باشند.
«خدا باوری» نشانه اش «تسلیم محض شدن در برابر خواست خدای تعالی» است حتی در کوچکترین حرکتها در مسیر حیات.
اینها کسانی هستند که فکر می کنند کارشان درست است ولی شدیدا در گمراهی اند.
« الَّذینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً»[1].
ترجمه آیه:
آنان که در زندگى دنیا تلاششان گم و نابود مىشود، در حالى که مىپندارند (همچنان) کار شایسته و نیک انجام مىدهند.
اینان به جای «بنده »بودن در برابر خدا می خواهند«مولا»باشند ولو در برخی امور.
اینان دین خدا را تجزیه کرده اند ومصداق آیه«...أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتابِ وَ تَکْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ مَنْ یَفْعَلُ ذلِکَ مِنْکُمْ إِلَّا خِزْیٌ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ یُرَدُّونَ إِلى أَشَدِّ الْعَذابِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُون»[2] شده اند.
ترجمه:
آیا به بعضى از دستورات کتاب آسمانى ایمان می آورید وبه برخى دیگر کافر می شوید؟ پس جزاى هر کس از شما که این عمل را انجام دهد، جز رسوایى در این جهان، چیزى نخواهد بود و روز قیامت به سختترین عذاب بازبرده شوند و خداوند از آنچه انجام مىدهید، غافل نیست
برادردان وخواهران!
بدانید خود رأیی در انجام اعمال عبادی و روش زندگی بر خلاف عبودیت وبندگی است.
بدانید اگر خدا را قبول دارید باید همه آجه او می خواهد را انجام دهید.
تنها آیینی که در این برهه از زمان تا قیام قیامت پذیرفتنی است و احکام و برنامه هایش خواست الهی است،اسلام است.
دوباره مسلمان شویم!
بدانید که هرکس بر غیر منهج و راه خدا حرکت کند وحتی در کمترین کارها خواست خدا را در نظر نگیرد گمراه گشته و از چشم رحمت الهی خواهد افتاد و در نهایت خسران و زیان دو دنیا نصیبش خواهد شد.
به روایات خوب دقت کنید:
روایت اول:[قصص الأنبیاء علیهم السلام] بِالْإِسْنَادِ إِلَى الصَّدُوقِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ یَزِیدَ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامٍ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ :أُمِرَ إِبْلِیسُ بِالسُّجُودِ لآِدَمَ .فَقَالَ: یَا رَبِّ وَ عِزَّتِکَ إِنْ أَعْفَیْتَنِی مِنَ السُّجُودِ لآِدَمَ لَأَعْبُدَنَّکَ عِبَادَةً مَا عَبَدَکَ أَحَدٌ قَطُّ مِثْلَهَا!
قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ: إِنِّی أُحِبُّ أَنْ أُطَاعَ مِنْ حَیْثُ أُرِیدُ[3].
ترجمه:
هشام از امام صادق علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمود:
به ابلیس امر شد که برآدم سجده کند.شیطان گفت:ای پروردگار!اگر مرا از سجده بر آدم عفو کنی عبادتی تو را خواهم کرد که کسی مثل آن نکرده باشد!
خدای بزرگ و بلند مرتبه فرمود: «من دوست دارم در آنچه من امر می کنم اطاعت شوم».
توضیح:
در این روایت ملاحظه می فرمایید که خدای تعالی به شیطان هشدار می دهد که اگر تو اهل طاعت هستی و واقعا من را قبول داری فقط آنچه من می خواهم را انجام بده.طبق این روایت کسانی که در مسیر زندگی «خود رأی» باشد و خواسته خدا را نادیده بگیرند هرچند بهترین عبادتهارا بجا آورند،قطعا رانده شده درگاه خدای تعالی خواهند بود.
مراقب باشید شیطانی نشوید!
روایت دوم: سن، [المحاسن] بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْبَصْرِیِّ عَنِ ابْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام قَالَ:
مَرَّ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ عَلَى نَبِیِّنَا وَ آلِهِ وَ عَلَیْهِ السَّلَامُ بِرَجُلٍ وَ هُوَ رَافِعٌ یَدَهُ إِلَى السَّمَاءِ یَدْعُو اللَّهَ فَانْطَلَقَ مُوسَى فِی حَاجَتِهِ فَغَابَ سَبْعَةَ أَیَّامٍ ثُمَّ رَجَعَ إِلَیْهِ وَ هُوَ رَافِعٌ یَدَهُ إِلَى السَّمَاءِ فَقَالَ یَا رَبِّ هَذَا عَبْدُکَ رَافِعٌ یَدَیْهِ إِلَیْکَ یَسْأَلُکَ حَاجَتَهُ وَ یَسْأَلُکَ الْمَغْفِرَةَ مُنْذُ سَبْعَةِ أَیَّامٍ لَا تَسْتَجِیبُ لَهُ قَالَ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَیْهِ یَا مُوسَى لَوْ دَعَانِی حَتَّى تَسْقُطَ یَدَاهُ أَوْ تَنْقَطِعَ یَدَاهُ أَوْ یَنْقَطِعَ لِسَانُهُ مَا اسْتَجَبْتُ لَهُ حَتَّى یَأْتِیَنِی مِنَ الْبَابِ الَّذِی أَمَرْتُهُ[4].
امام صادق علیه السلام می فرماید:
حضرت موسی- که بر رسول ما و آل او وایشان درود باد- از کنار مردی گذشت که دستانش را بسوی آسمان بلند کرده و دعا می کرد.موسی به دنبال حاجت خود رفت و هفت روز گذشت.بعد از بازگشت، دید که مرد دستان خود را بلند کرده و هنوز دعا می کند.به خدای تعالی عرض کرد:
ای پروردگار!این بنده تو هفت روز است که دستانش را بسوی تو بلند کرده و تو را می خواند و از تو مغفرت طلب می کندآیا او را اجابت نمی کنی؟
وحی آمد که ای موسی اگر او دستانش بیفتد و یا گردنش بریده شود و یا دستش قطع گردد اجابتش نخواهم کرد مگر از طریقی که من گفتم بخواهد.
توضیح:
از این قضیه این نکته استفاده می شود که هرگونه اختراع و بدعت در دین پذیرفتنی نیست و کسانی که از غیر راه الهی و دین او کاری را هرچند در قالب ارزشها باشد را انجام دهند، هرگز خداوند قبول نخواهد کرد.
پس بنگریم به خودمان و از خواب برخیزیم و از غفلتی که دامنگیرمان شده بیدار شویم و مراقب باشیم که «در مسیر حق» باشیم نه اینکه خود مسیر برای خود درست کنیم.
مراقب باشیم «آیین ساز»نباشیم بلکه پیرو«آیین اسلام»باشیم.
امیر المومنین علی علیه السلام اگر علی شد ونام آور همه عرصه در طول تاریخ گشت وجاری در همه زمانها گشت وکسی در فضایل و ویژگیها به مانند او نشد و دوست ودشمن ثنا گوی او شدند به این خاطر بود که او «عبد» بود وهرگز از خود کاری نکرد بلکه دید که خواست خدای تعالی چیست.
آورده اند که روزی به محضر امیر المومنین علیه السلام فالوده آوردند به آن نگاه کرده وبه اصحاب فرمود که دستان خ.د دراز کنید واز آن بخورید.خودش نیز دستش را دراز کرد که بخورد ولی به یک باره دست کشیدند و از آن نخوردند.پرسیدند یا امیر المومنین چرا میل نمی فرمایید؟
فرمود: « یاد رسول خدا افتادم که از آن نخورده اند.چیزی را که رسول خدا صلی الله علیه وآله از آن نخورده نخواهم خورد»[5].
آری علی علیه السلام در کوچکترین چیزها پیرو حق بود حتی در خوردن که کار عادی همه ما انسانها است.
چقدر فاصله است بین «علی وار زندگی کردن» و« ادعای شیعه و پیرو» او بودن.
یا علی! ما از تو دور شدیم و به همین خاطر فرزندان ما مبتلای به انواع گناهان هستند.
یا علی! دختران مسلمان بازیچه شیطان شده اندو جوانان ما غیرت را به فراموشی سپرده اند.
یا علی! پدران و مادران به فکر خواسته های جنسی خودند و از تربیت فرزندان خود متنفر. اصلا بگویم از فرزند داشتن متنفر!
یا علی! سرمایه داران بی رحم شده و فقیران بی دین!
یا علی! از شیعه بودن ادعا مانده و بس.
یا علی! ما ماندیم و بی نهایت رسوایی.
یا ابا غوث ادرکنا!
یا ابا ایتامی! یتیمان امت را دریاب.
یا کاشف الغم عن وجه رسول الله! بیا و این غبار خفت و خواری را دوباره از روی امت اسلامی پاک کن.
یا حیدر کرار و ای کشنده فتنه ها! بیا و فتنه ها را با دو دم شمشیر ذوالفقارت نابود کن.
ای کننده در خیبر بیا و دیوارهای بی اعتمادی به دین را یهود ونصاری برای امت اسلامی بنیان نهاده اند از جا بکن.
یا علی! بیا و این فاصله هایی را که خودمان ایجاد کرده ایم ، کم کن.
یا علی! بیا و ما را بنده کن!
یا علی! بیا و ما اسیران هوای نفس و اسیران شیطان را آزاد کن.
یا علی! مددی.
پی نوشتها:
[1] - الکهف:104
[2] - البقره:85
[3] - بحارالأنوار ج : 2 ص : 262
[4] - بحارالأنوار ج : 2 ص : 263
[5] - عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: بَیْنَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام فِی الرَّحْبَةِ فِی نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ إِذْ أُهْدِیَ إِلَیْهِ طَشْتُ خِوَانِ فَالُوذَجٍ فَقَالَ لِأَصْحَابِهِ: مُدُّوا أَیْدِیَکُمْ فَمَدُّوا أَیْدِیَهُمْ وَ مَدَّ یَدَهُ ثُمَّ قَبَضَهَا وَ قَالَ :إِنِّی ذَکَرْتُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله لَمْ یَأْکُلْهُ فَکَرِهْتُ أَکْلَهُ.( وسائلالشیعة،ج24،ص388)
سلام به رفقای گرامی
یک سید بزرگوار از علما داریم که الآن دیالیز می شوند. کلیه برایشان پیدا شده ولی ۲۲ میلیون تومان بابت پیوند کلیه نیاز دارند.
در صورتی که می توانید یاری برسانید از روش های ذیل استفاده کنید:
1- شماره گیری کد ussd پایگاه درسهایی از قرآن و حدیث که زیر نظر این جانب است:
لطفا اعداد را به لاتین وارد کنید.
2- واریز به کارت:
۶۰۳۷۹۹۷۲۳۹۵۷۹۵۴۴ بنام محمد علی فتحی
در صورت تمایل به مشورت تماس بگیرید.
تلفن: ۰۹۱۹۲۶۵۵۸۶۶
در ضمن از سهم سادات نیز می توان به ایشان کمک کرد در این باره با اجازه مرجع تقلید و تقدیم فیش مرجع تقلیدتان از طرف ما نیز می توانید همیاری کنید.
بی توجهی به حال اطرافیان و دوستان و آشنایان عملی نکوهیده است.
دستور اکید اسلام بر همیاری و توجه به هم نوع است تا شادی های زندگی و غم های را همه باهم احساس کنند و برای حل مشکلات به هم کمک کنند.
تمرکز کردن بر خود و خود و خود از انسانیت و ایمان به دور است.
به این حدیث توجه کنیم:
خلّاد گوید:
مردى دیر به خدمت پیامبر (ص) رسید، پیامبر به او فرمود:
چه باعث شده است که تو را کم ملاقات مىکنم؟
پاسخ داد:
اى رسول خدا برهنگى مانع آمدنم بود.
پیامبر فرمود:
آیا همسایهات دو جامه نداشت که یکى را به تو عاریه دهد؟
پاسخ داد چرا [داشت.]
حضرت فرمود:
او برادر تو نیست.[1]
[1] حر عاملى، محمد بن حسن، آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام، 1جلد، آستان قدس رضوى، بنیاد پژوهشهاى اسلامى - مشهد مقدس، چاپ: پنجم، 1380.
یکی از دستورات اسلام برای رفع گرفتاریها و امان ماندن از حوادث بد و سختیها دادن صدقه به نیازمندان است.
ما امکان پرداخت صدقه روزانه را برای کاربران آسان کردیم.
کمک های شما به نیازمندان از اهل علم، دانش جویان و دانش آموزان و مریض ها و قرض داران خواهد رسید.
می توانید از ما مطالبه قبض پرداخت کنید.
کافی است کلیک کنید
به بی حجابی پیری گفت:
دخترم حجابت را مراعات کن که بی حجابی، امنیت روحی مردم را برهم می زند.
دختر: من دوست دارم آزادباشم مردم چشمشان راببندد.
پیرمرد کفشهایش را درآورد.
بوی گندجوراب فضا را پرکرد.
دختر گفت:
کفشاتو بپوش خفه مان کردی.
پیر گفت:
دوست دارم آزادیه تو بینی ات را ببند!
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
ألا وَ إنَّ مِنَ البَلاءِ الفاقَةَ وَأشَدُّ مِنَ الفاقَةِ مَرَضُ البَدَنِ وَأشَدُّ مِن مَرَضِ البَدَنِ مَرَضُ القَلبِ ؛
آگاه باشید که تنگ دستى از جمله بلاهاست و بدتر از آن، بیمارى جسم است و بدتر از آن، بیمارى دل.
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث۲۷۷۵
نکته:
بهترین راه جلوگیری از بیماری جسم، اندازه خوری است؛
به قول شاعر:
نه چندان بخوز کز دهانت بر آید
نه چندان که از ضعف جانت بر آید
بهترین راه علاج بیماری دل، علم آموزی، خواندن مداوم قرآن و ذکر الله است.
در صدر اذکار صلوات بر محمد و آل محمد است.
امامان معصوم علیه السلام همواره پیروان خود را به زیارت قبر خویش و دیگر امامان توصیه می کردند؛ چنانکه امام رضا علیه السلام در این باره می فرماید:
«ما زارَنی اَحَد مِنْ اَوْلیایی عارِفاً بِحَقّی اِلّا شَفَّعْتُ لَهُ یوْم القیامَة؛ هیچ کس از دوستان من، مرا در حالی که به حق من معرفت دارد زیارت نکرد، مگر آنکه در روز قیامت از او شفاعت خواهم کرد».
رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز فرمود:
«سَتُدْفَنُ بَضْعَة مِنّی؛ بخراسان، ما زارها مَکرُوبٌ اِلاّ نَفَس اللهُ کرَبَهُ وَ لا مُذْنِبٌ اِلّا غَفَرالله له ذُنُوبَه؛ به زودی پاره تن من در خراسان دفن می شود. هیچ گرفتار و اندوهگینی او را زیارت نمی کند، مگر آنکه گرفتاری و اندوهش برطرف می شود، و هیچ گنهکاری زیارتش نمی کند، مگر آنکه خداوند گناهش را می بخشد».
در داخل حرم نماز بخوانید، نماز قضا بخوانید، نماز مستحبی بخوانید، نماز برای پدر و مادر بخوانید، ذکر بگویید، لااله الله الله بگویید: تسبیحات اربعه بگویید به شرطی که دل وصل باشد.
طبیب برای چی مطب باز می کند؟! برای اینکه بیماران به وی مراجعه کنند و با نسخه او بهبودی خود را بیایند. اینجا دارالشفای آل محمد (ص) است. داخل شو! که امام رضا(علیه السلام) طبیب الاطباء است.«همه امامان رئوف اند ولی رافت امام رضا (علیه السلام) محسوس است.» وقتی از ایشان التماس دعایی می شد می فرمود:«بروید از حضرت بگیرید! ما کاره ای نیستیم همه چیز آنجاست.» بی اشاره انگشتی را که می گرفتی چشمت به گنبد آقا گره می خورد.
رسول خدا صلى اللّه علیه و آله فرمود:
خداى عز و جل فرماید:
برخى از بندگان مؤمنم کسانى باشند که امر دینشان جز با ثروتمندى و وسعت و تندرستى اصلاح نشود، آنها را با ثروت و وسعت و تندرستى مىآزمایم تا امر دینشان اصلاح شود.
و برخى از بندگان مؤمنم کسانى باشند که امر دینشان جز با فقر و تهیدستى و ناتندرستى اصلاح نشود، آنها را با فقر و تهیدستى و ناتندرستى مىآزمایم تا امر دینشان اصلاح شود. من بآنچه امر دین بندگان مؤمنم را اصلاح کند داناترم.
و برخى از بندگانم کسى است که در عبادتم کوشش کند و از خواب و بستر با لذت خود برخیزد و در شبها براى خاطر من نماز شب خواند و خود را در راه عبادتم به زحمت اندازد، من یک شب و دو شب او را به چرت اندازم، براى نظر لطفى که نسبت باو دارم و می خواهم باقیش دارم، پس او تا صبح می خوابد، سپس برمی خیزد و خود را مبغوض دارد و سرزنش می کند (که چرا امشب از عبادت محروم شدم) در صورتى که اگر او را واگذارم تا هر چه خواهد عبادتم کند، از آن راه او را خود بینى فرا گیرد و همان خود بینى او را نسبت به اعمالش فریفته سازد و حالتى به او دست دهد که هلاک دینش در آن باشد، به جهت عجب به اعمال و از خود راضى بودنش، تا آنجا که گمان کند بر همه عابدان برترى گرفته و در عبادت از حد تقصیر در گذشته (در صورتى که پیغمبران هم اعتراف به تقصیر در عبادت می کنند) آن هنگام از من دور شود و خودش گمان کند به من نزدیک است.
پس کسانى که اعمالى به خاطر ثواب من انجام می دهند، نباید به آن اعمال تکیه کنند، زیرا اگر آنها هر چه کوشش کنند و خود را به زحمت افکنند و عمر خود را در راه عبادتم بسپرند، باز مقصر باشند و با عبادت خود به کنه و حقیقت عبادتم نرسند، نسبت به کرامت و نعمت بهشت و درجات عالى که در جوارم طلب میکنند، ولى تنها باید به رحمتم اعتماد کنند و به فضلم شادمان باشند و با حسن ظن به من مطمئن باشند، در آن هنگام رحمتم دستگیرشان شود و رضوانم به آنها برسد و آمرزشم بر آنها لباس گذشت پوشد.
همانا منم خداى رحمان و رحیم و بدان نامیده و منسوب شدهام.(اسم رحمان و رحیم روى خود گذاشتهام).
متن عربی حدیث:
محَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ اِبْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ دَاوُدَ اَلرَّقِّیِّ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ اَلْحَذَّاءِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ :
قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ اَلْمُؤْمِنِینَ عِبَاداً لاَ یَصْلُحُ لَهُمْ أَمْرُ دِینِهِمْ إِلاَّ بِالْغِنَى وَ اَلسَّعَةِ وَ اَلصِّحَّةِ فِی اَلْبَدَنِ فَأَبْلُوهُمْ بِالْغِنَى وَ اَلسَّعَةِ وَ صِحَّةِ اَلْبَدَنِ فَیَصْلُحُ عَلَیْهِمْ أَمْرُ دِینِهِمْ وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ اَلْمُؤْمِنِینَ لَعِبَاداً لاَ یَصْلُحُ لَهُمْ أَمْرُ دِینِهِمْ إِلاَّ بِالْفَاقَةِ وَ اَلْمَسْکَنَةِ وَ اَلسُّقْمِ فِی أَبْدَانِهِمْ فَأَبْلُوهُمْ بِالْفَاقَةِ وَ اَلْمَسْکَنَةِ وَ اَلسُّقْمِ فَیَصْلُحُ عَلَیْهِمْ أَمْرُ دِینِهِمْ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا یَصْلُحُ عَلَیْهِ أَمْرُ دِینِ عِبَادِیَ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ اَلْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ یَجْتَهِدُ فِی عِبَادَتِی فَیَقُومُ مِنْ رُقَادِهِ وَ لَذِیذِ وِسَادِهِ فَیَتَهَجَّدُ لِیَ اَللَّیَالِیَ فَیُتْعِبُ نَفْسَهُ فِی عِبَادَتِی فَأَضْرِبُهُ بِالنُّعَاسِ اَللَّیْلَةَ وَ اَللَّیْلَتَیْنِ نَظَراً مِنِّی لَهُ وَ إِبْقَاءً عَلَیْهِ فَیَنَامُ حَتَّى یُصْبِحَ فَیَقُومُ وَ هُوَ مَاقِتٌ لِنَفْسِهِ زَارِئٌ عَلَیْهَا وَ لَوْ أُخَلِّی بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَا یُرِیدُ مِنْ عِبَادَتِی لَدَخَلَهُ اَلْعُجْبُ مِنْ ذَلِکَ فَیُصَیِّرُهُ اَلْعُجْبُ إِلَى اَلْفِتْنَةِ بِأَعْمَالِهِ فَیَأْتِیهِ مِنْ ذَلِکَ مَا فِیهِ هَلاَکُهُ لِعُجْبِهِ بِأَعْمَالِهِ وَ رِضَاهُ عَنْ نَفْسِهِ حَتَّى یَظُنَّ أَنَّهُ قَدْ فَاقَ اَلْعَابِدِینَ وَ جَازَ فِی عِبَادَتِهِ حَدَّ اَلتَّقْصِیرِ فَیَتَبَاعَدُ مِنِّی عِنْدَ ذَلِکَ وَ هُوَ یَظُنُّ أَنَّهُ یَتَقَرَّبُ إِلَیَّ فَلاَ یَتَّکِلِ اَلْعَامِلُونَ عَلَى أَعْمَالِهِمُ اَلَّتِی یَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِی فَإِنَّهُمْ لَوِ اِجْتَهَدُوا وَ أَتْعَبُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَفْنَوْا أَعْمَارَهُمْ فِی عِبَادَتِی کَانُوا مُقَصِّرِینَ غَیْرَ بَالِغِینَ فِی عِبَادَتِهِمْ کُنْهَ عِبَادَتِی فِیمَا یَطْلُبُونَ عِنْدِی مِنْ کَرَامَتِی وَ اَلنَّعِیمِ فِی جَنَّاتِی وَ رَفِیعِ دَرَجَاتِیَ اَلْعُلَى فِی جِوَارِی وَ لَکِنْ فَبِرَحْمَتِی فَلْیَثِقُوا وَ بِفَضْلِی فَلْیَفْرَحُوا وَ إِلَى حُسْنِ اَلظَّنِّ بِی فَلْیَطْمَئِنُّوا فَإِنَّ رَحْمَتِی عِنْدَ ذَلِکَ تَدَارَکُهُمْ وَ مَنِّی یُبَلِّغُهُمْ رِضْوَانِی وَ مَغْفِرَتِی تُلْبِسُهُمْ عَفْوِی فَإِنِّی أَنَا اَللَّهُ اَلرَّحْمَنُ اَلرَّحِیمُ وَ بِذَلِکَ تَسَمَّیْتُ[1].
مهمترین سرفصلهای مهم انقلاب اسلامی کشور عزیمان ایران اسلامی را لیست کرده ایم.
مطالعه دقیق آنها و تبیین این عناوین برای عموم مردم، امید به نظام را رقم می زند:
1. حاکمیت اسلام بر پایه ولایت فقیه
2. سرنگونی استبداد 2500 ساله شاهنشاهی در ایران
3. ارتقای مشارکت سیاسی و آگاهی های مردم با گسترش علم و دانش در سطوح مختلف
4. کسب استقلال و آزادی و قطع کردن دست استعمارگران و ایادی آنها از میهن اسلامی
5. تحقیر ابرقدتهای و امپریالیسم خصوصا آمریکا و صهیونیست
6. مقابله با فرهنگ منحط غرب و شروع مقابله با تهاجم فرهنگی
7. رویارویی با اقتصاد مصرفی و شروع به سمتتقویت اقتصاد داخلی و برون رفت از اقتصاد تک محصولی
8. دفاع قهرمانانه در مقابل حملات دشمنان خصوصا رژیم بعث
9. تشکیل سپاه و بسیج مردمی
10. خودکفایی نظامی
11. تجدید حیات اسلام در جهان
12. شکستن ابهت پوشالی ابرقدرتها
13. الگوسازی برای ملتهای مستضعف وامید بخشی به مستضعفین جهان خصوصا مسلمانان برای نجات خود از دست مستکبران و آماده کردن دلهای آنان برای دفاع از حق خود
14. ایجادهمگرایی و وحدت امت اسلام و حمایت از مسلمانان مظلوم و ستم دیده
15. ایجاد بیداری امت اسلامی
16. دگرگون سازی سرنوشت امت اسلام و حرکت به سمت پیشرفت اسلامی
17. جهانی سازی دفاع از آرمان فلسطین
18. تقویت معنویت و اخلاق در حوزه های مختلف
19. تحول به ملتی شجاع جهادگر و شهادت طلب وحاضر در صحنه ها
20. آزادی سیاسی،آزادی در انتخابات و تعیین سرنوشت،آزادی بیان و اندیشه
21. کسب استقلال سیاسی و قطع کردن پای مستشاران بیگانه از کشور
22. تأسیس حکومت اسلامی
23. قانون اساسی
24. شکل گیری نهادهای اسلامی و مردمی
25. روی کارآمدن مسئولانی مردمی
26. هماهنگی میان ملت و دولت
27. احیای ولایت فقیه
28. شکستن تابوی دخالت روحانی در سیاست
29. زمینه سازی برای قیام امام مهدی(عج)
30. احیای دستورات اسلام از جمله احکام سیاسی عبادی از جمله حج ابراهیمی، نماز جمعه
رُوِیَ أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه وآله:
خَرَجَ إِلَى غَنَمٍ لَهُ وَ رَاعِیهَا عُرْیَانٌ یَفْلِی ثِیَابَهُ فَلَمَّا رَآهُ مُقْبِلًا لَبِسَهَا فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ ص امْضِ فَلَا حَاجَةَ لَنَا فِی رِعَایَتِکَ فَقَالَ وَ لِمَ ذَلِکَ فَقَالَ إِنَّا أَهْلُ بَیْتٍ لَا نَسْتَخْدِمُ مَنْ لَا یَتَأَدَّبُ مَعَ اللَّهِ وَ لَا یَسْتَحِی مِنْهُ فِی خَلْوَتِه[1].
ترجمه:
روایت است که روزى رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم براى دیدن گوسفندان خود به بیابان رفت . وقتى که رسید مشاهده فرمود که چوپانش عریان شده و لباس هاى خود را بتمامه از بدن بیرون آورده براى کشتن شپشهایش و چون دید که آن حضرت جانب او مىآید فی الفور لباس هاى خود را پوشید.
آن حضرت در غضب شد و او را از چوپانى عزل فرمود، و سپس فرمود :ما احتیاجى نداریم به چوپانى که ادب در مقابل خدا نداشته باشد و در خلوت از او حیا نکند[2].
رهبر انقلاب در ابتدای درس خارج روز دوشنبه مورخ ۲ بهمنماه، به ذکر حدیثی ازامام صادق(ع)، درباره خصوصیات جناب سلمان فارسی پرداختند. نظر به اینکه این حدیث میتواند الگویی اخلاقی و رفتاری برای نیروهای مؤمن و انقلابی باشد، خط حزبالله برای اولینبار آن را منتشر میکند.
بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم.
الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و لعنة اللّه علی اعدائهم اجمعین.
«عَن مَنصورِ بنِ بَزرَج، قال: قُلتُ لِأَبی عَبدِاللّهِ الصّادِق (علیهالسّلام):
ما أَکثَرَ ما أَسمَعُ مِنکَ یا سَیِّدی ذِکرَ سَلمانَ الفارسی»، راوی میگوید چقدر من زیاد میشنوم از شما که نام سلمان را میبرید و از او یاد میکنید. معلوم میشود که حضرت [امام صادق (علیهالسّلام)] مکرّر در مکرّر راجع به سلمان مطالبی را میفرمودهاند.
این شخص تعجّب میکند که چیست که اینقدر موجب شده شما به او توجّه دارید، یا شاید مثلاً به او محبّت دارید و از این قبیل. «فَقال: لاتَقُل «الفارسی» وَ لکِن قُل سَلمانَ المُحَمَّدی»، یعنی نسبتِ او، فراتر از نسبت قومی و میهنی است؛ نسبت دینی است. این البتّه به هیچوجه، طعن به قوم فارس نیست؛ پیغمبر اکرم و ائمّه (علیهمالسّلام) از فارس - مردم ایران- تمجید کردند، تعریف کردند؛ در این که تردیدی نیست. میخواهد بفرماید که این شخص، فراتر و بالاتر از این است که به نسبتِ قومی شناخته بشود؛ نسبتِ او، نسبتِ عقیده و دین و پیامبر است؛ او کأنّه –مثلاً- فرزند پیغمبر است.
«أَ تَدری ما کَثرَةُ ذِکری لَه؟» [حضرت فرمود] میدانی چرا؟
«قُلتُ: لا.
قال: ثَلاثِ خِصالٍ»، سه خصوصیّت در سلمان بود که این موجب میشود که من او را زیاد یاد کنم و نام او را ببرم -لابد مثلاً- اجلال کنم او را، تعظیم کنم او را یا محبّت به او بورزم.
«أَحَدُها: ایثارُه هَوی أَمیرِالمُؤمِنین (علیهالسّلام) عَلی هَوی نَفسِه»، چیست آن سه خصلت؟
یکیاش این است: میل امیرالمؤمنین را بر میلِ خود غلبه میداد. از این معلوم میشود که بیش از یک بار چنین چیزی اتّفاق افتاده که حضرت چیزی را اراده کردند، سلمان چیز دیگری در دل خود و در ذهن خود میخواسته است ولیکن میل و هوای امیرالمؤمنین را -«هَوی» یعنی میل- بر میل خود ترجیح داده است.
ببینید مقام امیرالمؤمنین را؛ حالا البتّه اینها که گوشهوکنارهای آن عظمت و آن جلالت الهی و ملکوتی و جبروتی است ولی خب، اینها همه، هرکدام یک نشانه است.
«وَ الثّانیَة: حُبُّهُ لِلفُقَراء وَ اختیارُه اِیّاهُم عَلی أَهلِ الثَّروَةِ وَ العَدَد»،
[دوّم:] فقرا را دوست میداشت. بعضیها از طبقهی مستضعف جامعه اصلاً بدشان میآید؛ حاضر نیستند طرف آنها بروند، نگاه بکنند به آنها! خودشان را برتر از آنها میدانند؛ او نه؛ فقرا را دوست میداشت، آنها را بر اهل ثروت ترجیح میداد. اگر فرض بفرمایید در یک جایی امر دایر بود بین یک سرمایهدارِ محترمِ خیلی پولداری یا یک فقیری، یا باید مثلاً خانهی این برود یا خانهی آن برود، یا باید به این سلام کند یا باید به آن سلام کند، این فقیر را بر آن غنی ترجیح میداد؛ اینها درس است دیگر.
ما طلبهها، ما جامعهی روحانیّت و علمی، یکی از خصوصیّاتمان از اوّل همین بوده است که با ضعفا و طبقهی ضِعاف نزدیک بودهایم؛ این خیلی امتیاز بزرگی است. بله، گاهی پولدارها ممکن بود سراغ یک عالمی هم بیایند، او هم یک احترامی بکند امّا معاشرت روحانیّون ما، علمای ما، مراجع ما، ائمّهی جماعت ما -علمائی که بودند با مردم- عمدتاً با مردم فقیر و زیر متوسّط بوده است؛ این خیلی چیز مهمّی است؛ این را باید نگه بداریم. حالا که علما و روحانیّت، به یک موقعیّتی در عالم سیاست دست پیدا کردهاند، نباید آنچه را تاریخچهی ما و سنّت کهن ما است از دست بدهیم. اینکه در یک شهری یک عالمی مثلاً باشد، [ولی] بین مردم معروف باشد که ایشان با تجّار و با پولدارها و با باغدارها و مانند اینها [اُنس دارد] - مهمانی خانهی این؛ مهمانی در باغ آن- امّا با فقرا نه، اُنسی ندارد؛ این چیز خوبی نیست. این هم یک خصوصیّت.
«وَ الثّالِثَة: حُبُّهُ لِلعِلمِ وَ العُلَماء»، یکی هم این [سوّمی]: جناب سلمان علم را دوست میداشت، علما را دوست میداشت.
این سه خصوصیّت در این بزرگوار، موجب میشود که امام صادقِ با آن جلالت و عظمت، نسبت به او گرایش پیدا کند، محبّت -یا تجلیل و تعظیم- نسبت به او بکند. «إِنَّ سَلمانَ کانَ عَبداً صالِحاً حَنیفاً مُسلِماً وَ ما کانَ مِنَ المُشرِکین[1]»، [میفرمایند: سلمان بندهی صالحِ حنیفِ مسلمان است و از مشرکین نیست].
عن رسول الله صلی الله علیه وآله فی علی علیه السلام:
...ومن ابتغی علمه عند غیر علی علیه السلام هلک[1]....
ترجمه:
از پیامبر- صلی الله علیه وآله- درباره علی علیه السلام روایت شده است که فرمود:
...هرکس علمش را در نزد غیر علی بیابد هلاک گردد....
توضیح:
منظور از این فر موده نورانی این است که امیر المومنین علیه السلام مصدر ومرجع علمی همگان می باشد یعنی سرچشمه همه علوم علی علیه السلام است. علی است که قافله دانشمندان را به علم حقیقی می تواند برساند.
علی مظهر اسم «علیم »حق تعالی است. او باب علم نبوی است که هزار باب علم را رسول خدا برای او گشود که هر بابی به هزار باب دیگر گشوده می گردد.
با این وصف چرا برخی دانش را از غیر علی می گیرند.تجربه تلخی که برای اعراض کنندگان از علوم علوی بر جبین تاریخ نوشته شده است گواه این مطلب است که:
«هرکس دانشش بوی علی را ندهد جز سم مهلک چیز دیگری نخواهد بود.»
بشاره المصطفی لشیعه المرتضی،ابوجعفر الطبری،ص29،ح26- [1]
مانده ام درباره ملیکه عرشی فرش نشین چه بنویسم.
درباره کدام فضیلتش سخن به میان آرم.
مگر زینب سلام الله علیها وصف شدنی است؟!
مگر قطره می تواندتوصیف دریا کند!
از توحیدت از شجاعتت از هیبت و عظمتت از عبادت و از علم و دانایی ات... از کدامین؟
«بانوی صبر» شاید جزو برترین خصائص زینب سلام الله علیها باشد.
صبر مقامی است که پشتوانه ای چون ایمان راسخ و باوری صادق و ملازمت دائم باحق و علم سرشار را به همراه دارد.
تفسیر کلمه صبر تفسیر همه کلمه زینب است.
زینب سلام الله علیها را با صبر می توان شناخت.
ان الله مع الصابرین یعنی خدای یگانه با زینب سلام الله علیها است.
چه مقامی داری بانو ؟ مقام معیت!
عجب نیست که بوی اله العامین داری و صبغه الهی به خود گرفته ای!
خدای تعالی دربرابر صبرت چه به تو خواهد داد و تو چه خواهی خواست؟
گمانم این است که تو فقط حسین علیه السلام را خواهی خواست!
«حسین و زینب و زینب و حسین»دو دریای جدایی ناپذیر از هم».
ملتی که در علم و دانش در رتبه اول ارزیابی ها قرار دارد، قدرتمند ترین ملل محسوب می شود.
علم و دانش است که خمیر مایه اصلی «قدرت» را تشکیل می دهد. در این میان کشوری که بتواند در تولید «محتوا» کار بدیعی انجام دهد بر همگان «سرآمد» خواهد بود.
با نگاهی به شبکه های مختلف در فضای مجازی و نیز محتواهای فیلم ها در می یابیم که غالب محتواها تکراری و مشابه هم است که در این بین جریان کپی پیست بیشترین خدمت را به ارباب رسانه کرده است. جریانی که توقف رشد علمی را دامن می زند.
به تعبیر از یکی از رفقا که می گوید بیش از10000 فیلم هالیوود را دیده است و خود منتقد فیلم محسوب می شود، فاجعه نبود «محتوای غنی ، جالب و نو» در حال وقوع است.
«پژوهش های مسئله محور» می تواند به عنوان یکی از بهترین راهکارها برای برون رفت از این بحران باشد.
فرهنگ غنی «مکتب اهل البیت علیهم السلام» که در لابلای منابع وحیانی موجود است اگر درست تحلیل و ارزیابی شود و هنرمندانه و با متد روز ارائه گردد می تواند «محتوای متعالی» را در اختیار کاربران قرار دهد.
طلاب حوزه های علمیه با توجه به اینکه با زبان علمی اهل البیت علیهم السلام آشنایی دارند، می توانند در این «مجاهدت علمی» پیشگام باشند.
فراگیری «روش پژوهش» خصوصا پژوهش مسئله محور، یاد گیری «تحلیل محتوا» و پیام گیری از آیات و روایات - که در واقع به تدبّر در آیات و درایه حدیث و فقه الحدیث منجر می شود - برای رسیدن به قله «جهاد علمی» ضروری می نماید.
طلاب گرامی و دلسوزان حوزوی نباید به بهانه نبود زمینه آموزش روش پژوهش، از پژوهش های علمی دور شوند.
به امید پژوهش های بدیع و نو آوری در ارائه متون وحیانی با حرکت جهادی طلاب گرامی.