رابطه جنسی با همسر شرعی حدود خاص خود را دارد. رعایت این حدود درخوشایندی زندگانی برای زوجین و فرزندان مؤثر است.
یکی از مواردی که زوجین در خلوت جنسی خود باید مراعات کنند این است که این رابطه در موقعیت «حضور» و «هوشیاری» و حتی «نفس کشیدن» فرزندان و در یک فضایی که فرزندان حضور دارند، انجام نگیرد.
اگر کودکان از رابطه زوجین آگاهی یابند تاثیر منفی در روحیه آنان گذاشته وعاملی مخفی برای تحریک جنسی آنان می شود که این عامل، خود را در زمان بلوغ و بعد از آن نشان می دهد و ممکن است کودک را به انحراف جنسی بکشاند.
در این باره به دو حدیث توجه کنید:
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
مبادا کسی با زنش آمیزش جنسی کند در حالی که در گهواره بچه‌ای به آن دو نگاه می‌کند[1].
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در حدیث دیگری فرمود: سوگند به آنکه جانم بدست اوست اگر مردی با زنش در حالی که طفل بیداری در اتاق است که آندو را می‌بیند، نفس و صدای آنها را می‌شنود، آمیزش کند، آن بچه هرگز رستگار نشود و زنا کار گردد[2].
امام صادق علیه السلام فرمود:
اگر در اتاقی بچه‌ای هست، مرد با همسرش آمیزش نکند که موجب زنا خواهد بود[3].
یک سؤال:
گاهی زوجین در فضایی زندگی می کنند که مجبورند فرزندان نیز آنجا باشند. مثل زوجینی که در یک اتاق زندگی می کنند و فرزند هم دارند و در خانه والدین و برادران و خواهران هم زندگی می کنند. در این موقعیت زوجین چگونه رابطه داشته باشند و هشدار یاد شده را مراعات نمایند؟
در جواب باید گفت که:
چاره ای جز رعایت هشدار نیست.
شاید به لحاظ فقهی رابطه در حضور کودکان حرمت نداشته باشد ولی به هر حال اثر و ضعی خود را بر روح و روان آنان می گذارد.
زوجین برای داشتن یک رابطه خوب می تواند چند کار را انجام دهند:
1- تلاش کنند در نبود فرزند اقدام به رابطه کنند لازمه این کار برنامه ریزی برای رابطه جنسی است. فرزندان را در فضای دیگری بخوابانید و یا آنان را مشغول بازی کنید.
2- در فضایی غیر از آن فضا، اقدام به رابطه نمایند. مثلا درنبود سایرین از اعضای خوانواده، اتاق یا هال منزل ویا جای دیگر اقدام به رابطه نمایند.
محمد علی فتحی
