آنچه می خوانید گزیده ای از تفیر ور آقای قرائتی حفظه الله است:
آیه:
وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ «36»
و هر که از یاد خداى رحمن روى گردان شود شیطانى بر او مىگماریم که همراه و دمساز وى گردد.
نکته ها:
آیات قبل، سخن از کفّار و غرق شدن در مادیات بود، این آیه یکى از آثار غوطهور شدن در زر و زیور را بیان مىکند.
«یَعْشُ» از «عشو» به معناى آفتى در چشم است که سبب ضعف دید مىگردد. این کلمه هرگاه با حرف «عن» همراه باشد به معناى اعراض کردن است.
سیاست شیطان گام به گام است: «خُطُواتِ»[1]*
مرحله اول القاى وسوسه است. «فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ»[2]
در مرحله دوم تماس مىگیرد. «مَسَّهُمْ طائِفٌ»[3]
مرحله سوم در قلب فرو مىرود. «فِی صُدُورِ النَّاسِ»[4]
مرحله چهارم در روح مىماند. «فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ»[5]
مرحله پنجم انسان را عضو حزب خود قرار مىدهد. «حِزْبُ الشَّیْطانِ»[6]*
مرحله ششم سرپرست انسان مىشود. «وَ مَنْ یَتَّخِذِ الشَّیْطانَ وَلِیًّا»[7]
مرحله هفتم انسان خود یک شیطان مىشود. شَیاطِینَ الْإِنْسِ وَ ...[8]
امام على علیه السلام در نهج البلاغه مىفرماید: شیطان در روح انسان تخم گذارى مىکند. «فباض و فرخ فى صدورهم»[9][10]
